Bu Şehrin Gençleri Neden Gidiyor?

 📌 Bu Şehrin Gençleri Neden Gidiyor?

Kırşehir’in sokaklarında gezerken fark ettiğim bir sessizlik var artık. Eskiden mahalle aralarında top oynayan çocukların sesi, gençlerin kahkahaları, bir umutla açılan dükkânların cıvıltısı vardı. Şimdi çoğu sessiz… Çünkü gençler gidiyor.

Peki neden?

Bir üniversite öğrencisiyle geçen hafta konuştum. Dedi ki:
“Abi burada mezun olunca ne yapacağım? İş yok, umut yok. Ya Ankara’ya gideceğim ya da bir fabrikanın taşeron işçisi olacağım.”

Bu cümle basit gibi görünse de içinde koca bir çaresizlik taşıyor. Çünkü bu şehir, yıllardır gençlerini tutamıyor.

🛠 Ekonomi, İşsizlik, Umutsuzluk

Kırşehir’de gençler için çalışacak alan dar.
Bir üniversite mezunu ya KPSS’ye hazırlanıyor, ya da asgari ücretle günü kurtarıyor.
Kendi işini kurmak isteyen gençler ise hem maddi imkânsızlıklarla boğuşuyor, hem de bürokratik engellerle karşılaşıyor.

Tarım ve hayvancılıkla geçinen kırsal bölgelerde bile gençler artık bu işleri “gelecek mesleği” olarak görmüyor. Çünkü sistem onları “kentte masa başı iş” hayaline sürüklüyor, ama o masalar da çoktan dolu.

🧠 Beyin Göçü Değil, Yürek Göçü Bu

Kırşehir sadece okumuş gencini kaybetmiyor.
Marangoz çırağını da, tezgahtarı da, yetenekli çobanı da kaybediyor.
Bir genç sadece kariyer için gitmiyor. Umut bulamadığı, değer görmediği, katkı sunamadığı için gidiyor.

Bu bir beyin göçü değil, yürek göçü aslında.

🔄 Ne Yapılmalı?

Bu şehirde genç kalmak istiyorsak önce şu soruyu sormalıyız:
“Bir gencin burada kalması için sebep var mı?”

Cevap genellikle “hayır” oluyor.

Ama değiştirmek mümkün.

• Genç girişimcilere özel fonlar oluşturulmalı.

• Yerel üretim projeleriyle gençlere iş değil, gelecek sunulmalı.

• Belediyeler gençlere ait dijital, kültürel ve sosyal alanlar açmalı.

• Gençler karar süreçlerine dâhil edilmeli, sadece “seçmen” değil “paydaş” olarak görülmeli.

🌱 Son Söz

Kırşehir’in gençleri bu şehirde yaşamak istiyor aslında. Ama yaşamak için bir neden, bir umut, bir fırsat arıyor.
Onlara kulak verirsek, burada kalacaklar.
Ama görmezden gelirsek, geriye sessizlik kalacak...

Ben bu şehri terk etmeye niyeti olmayan bir gencin sesi olarak yazdım bu satırları. Belki siz de bir gün geri dönmek isteyen birinin yolunu açarsınız.