Eskiler boşuna dememiş: "Ya hayır söyle ya sus." Çünkü dil dediğin şey hem bir yarayı sarar, hem de bir insanı darmadağın eder. Bir kelimeyle sevindirirsin, bir sözle dünyasını karartırsın. O yüzden dil, insanın terazisidir. Ne konuştuğun, nasıl konuştuğun seni belli eder.
Bak şimdi, kahvede oturuyorsun. Bir arkadaşın bir şey anlattı. Belki sende o konuda farklı düşünüyorsun. Ama illa da çat çat eleştirmek zorunda mısın.. Şöyle yapmışsın ama bence yanlış deyip işi usturupla anlatmak varken, Ne salakça iş yapmışsın deyince o söz kurşun gibi gider kalbine.
Kardeşim, dilin kemiği yok diye ölçüsüz mü olmalı.. Susmak her zaman acizlik değil, bazen de büyüklüktür. Hele ki karşındaki üzülmesin diye susuyorsan, işte o zaman sen insanlığın hakkını vermişsin demektir.
Anamız babamız bize ilk konuşmayı öğretirken bir şey daha öğretti. Tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır. Şimdi ise görüyoruz ki, sosyal medyada, sokakta, çarşıda, pazarda herkes ağzına geleni söylüyor. Kırmak kolay, yapmak zordur. Ama unutma, bir gün sen de kırılırsın.
O yüzden dostlar, sözün özü şu
Sözünü seçerek söyle. Kalp kıracaksan, hiç söyleme. Ya hayır söyle ya da sus! Çünkü dilin açtığı yara, bazen yıllar geçse de kapanmaz.
Unutma, bir tebessüm, bir güzel söz bazen bir ömrü değiştirir…
Yorumlar
Yorum Gönder