Söz insana, İnsan söylediği söze yakışmalı.

Bizim büyükler hep der ya “Söz insana, insan söylediği söze yakışmalı.”

Hani öyle ağzımızdan çıkan her kelime aslında bizi ele verir. İnsanın kim olduğunu, nasıl bir huyu olduğunu, ne kadar sağlam bir duruşu bulunduğunu en güzel gösteren şey sözüdür.

Şimdi bakın etrafınıza… Lafı güzel söyleyen çok. Ama mesele lafı söylemek değil, o söze yakışmak. Çünkü konuşmak kolay, ama konuştuğun sözün arkasında durmak herkesin harcı değil. “Dostum” diyorsun, bakıyorsun zor günde yanında yok. “Emeğe saygı” diyorsun, bakıyorsun ilk fırsatta haksızlık yapıyorsun. İşte o zaman söze yakışmıyorsun.

Söz dediğin, insana ya değer katar ya da değerini alır götürür. Ağzından çıkan lafın önce tartısını yapacaksın. “Ben bu söze yakışıyor muyum?” diye bir kendine soracaksın. Eğer sözünle davranışın bir değilse, kusura bakma da senin sözün havada kalır.

Gelin biraz da günlük hayattan bakalım. Mahallede amcanın biri var mesela sürekli “dürüstlük”ten bahseder. Ama bakkalda sıra beklerken önüne kaynak yapar. Ne oldu şimdi? Sözüne yakışmadı. Öte yandan öyle insanlar vardır ki çok konuşmaz, ama bir söz söyler mi yerini bulur. Çünkü hayatıyla, tavrıyla o sözü taşır, yaşatır.

Aslında işin özü şu, İnsan sözüyle büyür, sözüyle küçülür. Laf cambazı olmak kolay, ama söylediğin kelimenin hakkını vermek işin en zoru. Hepimiz biraz dikkat etsek, ağzımızdan çıkanla gönlümüzden geçen bir olsa, inanın hem biz hem de memleketimiz çok daha güzel olur.

Unutmayın, söz aynadır. O aynaya baktığınızda ne görüyorsanız, dışarıya da onu gösterirsiniz.